برنامه ساخت نسل دوم بمب سنگرشکن

نخستین استفاده عملیاتی از بمب عظیم ۱۳ تنی سنگرشکن GBU-۵۷/B موسوم به "نفوذگر با مهمات انبوه" (MOP) توسط نیروی هوایی ایالات متحده علیه سایت‌های اتمی ایران، توجه ارتش این کشور را به سوی ساخت نسل جدید این بمب جلب کرده است.

حتی زمانی‌که این بمب در اوایل دهه ۲۰۱۰ به خدمت گرفته شد، ارتش آمریکا علاقه‌مندی زیادی به ساخت یک بمب دیگر به نام "نفوذگر نسل بعدی" (NGP) نشان داده بود.

ارتش آمریکا در عملیات موسوم به "چکش نیمه‌شب" (Operation Midnight Hammer)، به کمک بمب‌افکن‌های رادارگریز بی-۲ اسپیریت در مجموع ۱۴ بمب GBU-۵۷/B را به اهداف خود پرتاب کردند که از این میان ۱۲ بمب به تاسیسات غنی‌سازی در فردو و دو بمب دیگر به تاسیسات نطنز پرتاب شدند

در حال حاضر، بی-۲ تنها هواپیمایی است که مجاز به حمل و استفاده از این بمب است. اما این گزارش می‌افزاید که بمب‌افکن رادارگریز آینده یعنی "بی-۲۱ ریدر" (B-۲۱ Raider) نیز قرار است توانایی حمل این بمب را داشته باشد.

بمب GBU-۵۷/B یک بمب هدایت‌شونده با دقت بالا است که از یک کلاهک نفوذگر، سامانه ناوبری اینرسی مبتنی بر جی‌پی‌اس و چاشنی‌های ویژه تشکیل شده است و مواد منفجره تنها حدود ۲۰ درصد از وزن کلی آن را تشکیل می‌دهد. بر اساس آگهی منتشرشده در فوریه ۲۰۲۴ توسط نیروی هوایی ایالات متحده، کلاهک جدید NGP باید حداکثر ۱۰ تن وزن داشته باشد و بتواند اثرات انفجاری، ترکش‌زا و نفوذی ایجاد کند. همچنین دقت هدف‌گیری این بمب، حتی در شرایط اختلال یا غیرفعال بودن سیگنال جی‌پی‌اس، اصولا باید ۲.۲ متر باشد.

برای مقایسه، بمب‌های معمولی JDAM به‌طور متوسط با دقت ۵ متر هدف را می‌زنند، اما در صورت نبود جی‌پی‌اس ممکن است تا ۳۰ متر نیز خطا داشته باشند.

بمب‌های MOP کنونی می‌توانند دست‌کم تا عمق ۶۰ متر در موادی با سختی متوسط مانند بتن نفوذ کند، اما بمب‌های جدید‌تر ممکن است توان نفوذ آن را افزایش داده باشند.

در این گزارش همچنین اشاره شده که بمب‌افکن کوچک‌تر بی-۲۱ که احتمالا تنها قادر به حمل یک MOP خواهد بود، ممکن است بتواند یک بمب سنگرشکن جمع‌وجورتر، یعنی بمبی بین GBU-۷۲/B با وزن ۲.۳ تن و GBU-۵۷/B را حمل کند.

کره شمالی نیز در سال‌های اخیر زیرساخت‌های زیرزمینی خود را به شدت گسترش داده است. به گفته کارشناسان نظامی، بمب MOP و نسل بعدی آن یعنی NGP همچنین می‌توانند در صورت بروز درگیری احتمالی آمریکا با چین یا روسیه، که مدت‌هاست به ساخت تاسیسات زیرزمینی از جمله غار‌های مخصوص هواپیما و زیردریایی مشغول‌اند، مورد استفاده قرار گیرند. در ماه ژانویه سال جاری میلادی، روزنامه فایننشال تایمز از ساخت یک مجموعه جدید مرکز فرماندهی ارتش چین در پکن خبر داده بود که ۱۵۰۰ هکتار وسعت دارد و دارای یک بخش زیرزمینی عظیم است.