
آمریکا از خرابکاری مشترک چین و روسیه در اعماق دریا خبر میدهد!
در ژرفای تاریک اقیانوسها، جایی که کابلهای نازک، اما حیاتی اینترنت جهانی را به هم متصل میکنند، دستهایی نامرئی در حال خرابکاریاند. این کابلهای زیر دریایی که ۹۹ درصد از دادههای بینقارهای جهان را منتقل میکنند، حالا در معرض تهدیدی فزاینده قرار دارند.
به گزارش روز نو گزارشی تازه از یک شرکت امنیت سایبری آمریکایی هشدار میدهد که حوادث مشکوک در دریای بالتیک و اطراف تایوان، نشانهای از فعالیتهای مخرب با حمایت احتمالی روسیه و چین است.
از پارگی کابلها در بالتیک گرفته تا قطعیهای مرموز در نزدیکی جزایر تایوان، این رخدادها گویی زنگ خطری برای آیندهاند. آیا این حوادث صرفاً تصادفیاند یا بخشی از استراتژی پنهان قدرتهای بزرگ برای اختلال در ارتباطات جهانی؟ این گزارش ما را به سفری در اعماق اقیانوسها میبرد، جایی که کابلهای نازک، اما حیاتی، هدف حملات نامرئی قرار گرفتهاند و آینده ارتباطات جهانی را به خطر میاندازند.
کابلهای زیر دریا: ستون فقرات دنیای دیجیتال
کابلهای زیر دریایی که در بستر اقیانوسها کشیده شدهاند، شریانهای اصلی اینترنت جهانیاند. این کابلها ۹۹ درصد از دادههای بینقارهای را جابهجا میکنند و از پیامهای روزمره تا معاملات مالی جهانی را ممکن میسازند، اما گزارشی از شرکت امنیت سایبری «رکوردد فیوچر» در آمریکا نشان میدهد که این کابلها بیش از پیش در معرض خطرند.
در ۱۸ ماه گذشته، ۴۴ مورد آسیب به این کابلها گزارش شده است که یکچهارم به دلیل گیر کردن لنگر کشتیها، نزدیک به یکسوم به دلایل نامعلوم و ۱۶ درصد به خاطر زمینلرزه یا پدیدههای طبیعی بوده است. این گزارش، ۹ حادثه خاص در دریای بالتیک و سواحل تایوان در سالهای ۱۴۰۲ و ۱۴۰۳ را بهعنوان نشانهای از فعالیتهای مخرب معرفی میکند.
حوادث مشکوک: تصادف یا نقشهای پنهان؟
در آبان ۱۴۰۲ دو کابل زیر دریایی بین لیتوانی و سوئد در دریای بالتیک پاره شد. بازرسان، لنگر یک کشتی چینی را عامل این حادثه دانستند. یک ماه بعد، کشتی حامل نفت روسیه، کابلهای بین فنلاند و استونی را قطع کرد و توقیف شد. در تایوان هم، طی ۱۸ ماه گذشته، حوادث مشابهی رخ داده است.
در بهمن ۱۴۰۲، یک کشتی باری با خدمه چینی، با حرکات زیگزاگی مشکوک، کابلهای بین جزیره تایوان و جزایر پنگهو را پاره کرد. ماه قبل از آن، یک کشتی باری متعلق به چین بهعنوان مظنون آسیب به کابل تایوان-آمریکا معرفی شد. گزارش میگوید: «گرچه اثبات قطعی حمایت دولتی از این خرابکاریها دشوار است، اما این اقدامات با اهداف استراتژیک روسیه و چین، فعالیتهای اخیرشان و تواناییهای آنها در اعماق دریا همخوانی دارد.»
چرا کابلها هدفاند؟
خرابکاری در کابلهای زیر دریایی، تاکتیکی هوشمندانه برای دولتهاست. این روش نیازی به فناوری پیچیده ندارد و میتوان آن را بهعنوان تصادف جلوه داد. کشتیهایی که بهطور مستقیم به دولتها وابسته نیستند، میتوانند این حملات را انجام دهند و ردپایی آشکار به جا نگذارند.
«رکوردد فیوچر» هشدار میدهد که حمله موفق به چندین کابل در آبهای عمیق که نیاز به توانمندیهای دولتی دارد، میتواند اختلال طولانیمدتی ایجاد کند. چنین عملیاتی احتمالاً پیش از یک درگیری آشکار انجام میشود تا دشمن را غافلگیر کند. گزارش تأکید میکند که این تاکتیک به دلیل سادگی و امکان انکار، برای کشورهایی مانند روسیه در منطقه بالتیک و چین در غرب اقیانوس آرام جذاب است.
پیامدهای جهانی: از دریای سرخ تا بالتیک
هرچند حوادث بالتیک و تایوان خبرساز بودهاند، سه حادثه مخربتر در نقاط دیگر رخ داده است. در بهمن ۱۴۰۱ موشک حوثیها در دریای سرخ باعث شد لنگر یک کشتی به کابلها برخورد و شبکههای ارتباطی خاورمیانه را مختل کند. یک ماه بعد، لغزش صخرهای زیر دریا در غرب آفریقا و در اردیبهشت ۱۴۰۳ گیر کردن لنگر در سواحل آفریقای جنوبی، اختلالهای مشابهی ایجاد کرد.
این حوادث نشان داد که مناطق با کابلهای جایگزین کم و کمبود تخصص تعمیر، آسیبپذیرترند. در مقابل، دو حمله در بالتیک در آبان ۱۴۰۲ تأثیر کمی داشت، زیرا اروپا زیرساخت اینترنتی مقاومی دارد. اما گزارش هشدار میدهد که سه جزیره اتحادیه اروپا یعنی مالت، قبرس و ایرلند به دلیل وابستگی شدید به کابلهای زیر دریایی، در برابر این تهدیدات شکنندهترند.
راهکارها: حفاظت از شریانهای دیجیتال
برای مقابله با این تهدیدات، «رکوردد فیوچر» پیشنهاد میکند که نظارت بر کابلها تقویت شود، اقدامات امنیتی در اطراف زیرساختهای زیر دریایی بهبود یابد و آزمایشهای مقاومتی جامع انجام شود. این اقدامات میتواند از اختلالهای طولانیمدت جلوگیری کند. دولت بریتانیا نیز در بررسی دفاعی اخیر خود، این تهدید را جدی گرفته و پیشنهاد داده که نیروی دریایی سلطنتی نقش هماهنگکنندهای در حفاظت از کابلها، خطوط لوله و ترافیک دریایی که اطلاعات، انرژی و کالاهای حیاتی را حمل میکنند، برعهده بگیرد.
درسهایی از اعماق برای دنیای امروز
داستان کابلهای زیر دریایی، قصهای از شکنندگی و اهمیت زیرساختهای دنیای مدرن است. این کابلها که در سکوت اعماق اقیانوسها پنهاناند، ستون فقرات ارتباطات جهانیاند. حوادث اخیر، از بالتیک تا تایوان، به ما یادآوری میکند که حتی پیشرفتهترین فناوریها در برابر خرابکاریهای ساده آسیبپذیرند. این تهدیدات، چه تصادفی باشند و چه عمدی در جهانی که به اتصال وابسته است، حفظ این کابلها، حفظ آینده دیجیتال ماست.