۵ جنگنده ترسناک برتر جهان کدامند؟

در این گزارش نگاهی به پنج جنگنده ترسناک برتر جهان خواهیم انداخت؛ از جنگنده نسل پنجم اف-۲۲ رپتور تا سوخو ۵۷ روسی.

۱- اف-۲۲ رپتور

به گزارش روز نو این جنگنده نسل پنجم به عنوان یکی از قدرتمندترین و ترسناک‌ترین جنگنده‌های جهان شناخته می‌شود. این جنگنده سریع به دلیل استفاده از فناوری پیشرفته به سختی توسط رادار قابل شناسایی است. این جنگنده عمدتا برای کنترل آسمان طراحی شده است، اما می‌تواند به اهداف زمینی نیز حمله کند و حملات الکترونیکی انجام دهد (به دلیل مجهز بودن به سیستم جنگ الکترونیکی ALR-۹۴).

۲- یوروفایتر تایفون (ساخت کنسرسیوم مشترک اروپایی متشکل از بریتانیا، آلمان، ایتالیا و اسپانیا)

یوروفایتر تایفون یک جت جنگنده قوی و انعطاف‌پذیر است که توسط چهار کشور اروپایی بریتانیا، آلمان، ایتالیا و اسپانیا ساخته شده است. این جت جنگنده متعلق به نسل ۴.۵ جت‌های جنگنده است.

این جت جنگنده در نبرد‌های هوایی نزدیک عملکرد بسیار خوبی دارد و به سیستم‌های پیشرفته‌ای مانند رادار Captor-E، ردیاب مادون قرمز Pirate IRST و یک سیستم دفاعی قوی مجهز است. این جت می‌تواند با سرعتی بیش از دو برابر سرعت صوت پرواز کند و از قدرت موتور قوی برای حرکت سریع برخوردار است.

۳- لاکهید مارتین اف-۳۵ لایتنینگ ۲ (ساخت ایالات متحده آمریکا)

اف-۳۵ لایتنینگ ۲ ساخته شده توسط لاکهید مارتین، یک جنگنده رادارگریز است که می‌تواند وظایف مختلفی را انجام دهد. این جت در سه نوع عرضه می‌شود: F-۳۵ A برای برخاستن منظم، F-۳۵ B برای برخاستن کوتاه و فرود عمودی و F-۳۵ C برای ناو‌های هواپیمابر. این جت جنگنده به دلیل رادارگریزی، هوشمند بودن و نحوه به اشتراک‌گذاری داده‌ها با سایر سیستم‌ها شناخته شده است. یکی از بزرگترین مزایای آن جت این است که می‌تواند هم در هوا و هم در زمین به اهداف حمله کند.

۴- سوخو ۵۷ (ساخت روسیه)

یک جنگنده رادارگریز مدرن با سرعت و حرکت سطح بالا است. این جنگنده می‌تواند از هر سیستم راداری فرار کند، بدون نیاز به سوخت اضافی با سرعت بالا پرواز کند و قادر است اهداف را در هوا یا زمین هدف قرار دهد. رادار پیشرفته و فناوری داخلی سوخو-۵۷ آن جنگنده را به رقیبی جدی برای جت‌های جنگنده غربی تبدیل کرده است.

۵- چنگدو جی-۲۰ (ساخت چین)

این جنگنده که در چین با نام Mighty Dragon یا "اژد‌های توانا" نیز شناخته می‌شود، یک جنگنده رادارگریز نسل پنجم است. این جنگنده برای ماموریت‌های دوربرد ساخته شده و پیشرفته‌ترین جت در نیروی هوایی چین است. این جنگنده از فناوری رادارگریزی، حسگر‌های قدرتمند و موشک‌های دوربرد برای پیشتازی در نبرد‌ها استفاده می‌کند.

بمب هسته‌ای گرانشی چه هستند و کدام جت‌های جنگنده می‌توانند آن را به پرواز درآورند؟

بمب‌های هسته‌ای گرانشی که به عنوان بمب‌های هسته‌ای سقوط آزاد نیز شناخته می‌شوند، سلاح‌های تاکتیکی غیر هدایت‌شونده‌ای هستند که از هواپیما پرتاب می‌شوند.

درک بمب‌های هسته‌ای گرانشی

بمب‌های هسته‌ای گرانشی کماکان جزو مهیب‌ترین سلاح‌هایی هستند که تاکنون ساخته شده‌اند. این بمب‌ها که به عنوان بمب‌های هسته‌ای سقوط آزاد نیز شناخته می‌شوند، سلاح‌های تاکتیکی غیر هدایت‌شونده‌ای هستند که از هواپیما پرتاب می‌شوند. برخلاف موشک‌ها، این بمب‌ها صرفا برای پرتاب به جاذبه و سرعت هواپیما متکی هستند.

آن بمب‌ها پس از رها شدن تنها تحت نیروی جاذبه به سمت هدف سقوط می‌کنند. آن بمب‌ها که ابتدا در اوایل عصر هسته‌ای توسعه یافتند، به دستگاه‌های گرماهسته‌ای بسیار پیچیده‌ای تبدیل شده‌اند.

اما بمب‌های هسته‌ای گرانشی چگونه کار می‌کنند؟

انواع انفجار‌های هسته‌ای

اغلب بمب‌های هسته‌ای گرانشی، گرما هسته‌ای هستند، بدان معنا که از شکافت و همجوشی برای تولید قدرت انفجاری عظیم استفاده می‌کنند. واکنش‌های همجوشی با ادغام هسته‌های اتمی، انرژی عظیمی آزاد می‌کنند، در حالی که شکافت، اتم‌های سنگین را می‌شکند. این ترکیب، سلاح‌های گرما هسته‌ای را به طور قابل توجهی مخرب‌تر از بمب‌های اتمی پیشین می‌سازد.

هیروشیما در مقابل بمب‌های گرانشی مدرن

بمب اتمی "پسر کوچک" که در سال ۱۹۴۵ بر روی هیروشیما انداخته شد، حدود ۱۵ کیلو تن تی ان تی قدرت داشت. بمب‌های گرانشی گرما هسته‌ای مدرن، از جمله بی ۶۱ آمریکایی، می‌توانند قدرت متغیری تا ۳۴۰ کیلو تن داشته باشند که بیش از ۲۴ برابر قدرتمندتر است. علیرغم ظرفیت بالقوه مخرب آن بمب ها، استفاده واقعی از آن تسلیحات به شدت توسط معاهدات و سیاست‌های بین‌المللی محدود شده است.

بمب‌های هسته‌ای گرانشی چگونه کار می‌کنند؟

یک ماده منفجره متعارف، مواد شکافت‌پذیر (مانند اورانیوم ۲۳۵ یا پلوتونیوم ۲۳۹) را فشرده می‌کند. این امر یک واکنش زنجیره‌ای هسته‌ای سریع و کنترل نشده را آغاز می‌کند و گرما و فشار عظیمی را آزاد می‌کند. انرژی حاصل از انفجار شکافت، مرحله ثانویه حاوی ایزوتوپ‌هایی مانند دوتریوم و تریتیوم را فشرده و گرم می‌کند. این امر باعث همجوشی هسته‌ای می‌شود، هسته‌های اتمی سبک‌تر به هسته‌های سنگین‌تر تبدیل می‌شوند و انرژی بسیار بیشتری نسبت به شکافت به تنهایی آزاد می‌کنند. این فرآیند ترکیبی، بازده بمب را به طرز چشمگیری افزایش می‌دهد. برخی از بمب‌های گرانشی مدرن می‌توانند با تغییر میزان فعال شدن مرحله همجوشی، بازده خود را تنظیم کنند و اثرات تاکتیکی یا استراتژیک متفاوتی را ایجاد کنند.

بمب‌های هسته‌ای گرانشی چگونه باعث ایجاد آسیب می‌شوند؟

بمب‌های هسته‌ای گرانشی از طریق انفجار، گرما و تابش تخریب می‌کنند. انفجار اولیه یک موج شوک عظیم ایجاد می‌کند، دما در نزدیکی مرکز به چندین میلیون درجه سانتیگراد می‌رسد و آتش‌سوزی‌هایی را در مناطق وسیع ایجاد می‌کند. تابش شدید باعث تلفات فوری و اثرات سلامتی طولانی مدت می‌شود. ریزش اتمی، مواد رادیواکتیو را در مناطق وسیع‌تری پخش می‌کند. بی ۶۱-۱۲ جدیدترین بمب هسته‌ای گرانشی ایالات متحده است که به عنوان بخشی از برنامه افزایش طول عمر بی-۶۱ توسعه یافته است.

هواپیما‌هایی که قادر به حمل بمب‌های هسته‌ای گرانشی هستند

جت‌های جنگنده و بمب‌افکن‌های مدرن به طور ویژه برای حمل بمب‌های هسته‌ای گرانشی اصلاح شده‌اند. از جمله آن جت‌ها و بمب افکن‌ها می‌توان به موارد ذیل اشاره کرد:

۱- جنگنده آمریکایی نسل پنجم تک‌سرنشین، تک‌موتوره و رادارگریز لاکهید مارتین اف-۳۵ لایتنینگ ۲ (با اصلاحاتی برای بی ۶۱)

۲- جنگنده تهاجمی چند منظوره دو سرنشین آمریکایی مک‌دانل داگلاس اف-۱۵ئی استریک ایگل ساخته شده برای تمامی شرایط آب و هوایی

۳- جنگنده تورنادو IDS ساخت سه کشور اروپایی بریتانیا، آلمان و ایتالیا برای انجام حملات زمینی و تهاجمی و مجهز به طیف گسترده‌ای از سلاح‌های هوا به زمین

۴- بمب افکن نورثروپ بی-۲ اسپیریت مجهز به فناوری پنهان کاری با قابلیت نفوذ در سامانه‌های متراکم جنگ ضد هوایی

۵- جت جنگنده چند منظوره تک موتوره مافوت صوت جنرال داینامیکس اف-۱۶ فایتینگ فالکن

این هواپیما‌ها دارای جایگاه‌های سخت، سیم‌کشی و سیستم‌های الکترونیکی هستند که برای ماموریت‌های هسته‌ای سازگار شده‌اند.

چرا بمب‌های هسته‌ای گرانشی هنوز وجود دارند؟

بمب‌های هسته‌ای گرانشی کماکان بخشی از زرادخانه‌های نظامی برای بازدارندگی استراتژیک هستند. انعطاف‌پذیری آن بمب‌ها به هواپیما‌ها اجازه می‌دهد تا مسیر پرواز را تنظیم کرده و اهداف را کمی پیش از رهاسازی انتخاب کنند. برخلاف سیلو‌های موشکی ثابت، هواپیما‌ها را می‌توان تغییر موقعیت داد و این امر نابودی پیشگیرانه آنها را دشوارتر می‌کند. علیرغم دهه‌ها خلع سلاح، آن بمب‌های هسته‌ای کماکان در مرکز وضعیت هسته‌ای چندین کشور قرار دارند، البته عمدتا به عنوان یک عامل بازدارنده و نه برای استفاده واقعی در میدان جنگ.